La Fabrica dell'Assoluto - 1984 (2016)

Label: Black Widow Records
Bandsite:
www.lafabricadellassoluto.com
Running Time: 55:04
Reviewer: Henk Vermeulen
Score: 
(out of 5 JoJo's)


La Fabrica dell’Assoluto is een Italiaanse band die in 2015 debuteerde met 'L'occhio del teleschermo'. '1984: L’Ultimo Uomo D’Europa' is hun tweede album. Ik ken het eerste album niet maar luisterend naar '1984' ben ik 100 % zeker dat hier sprake is van een symfonische rockband in het kwadraat. Alle mechanismen, patronen, karakteristieken en helaas ook clichés binnen dit muzieksegment zijn prominent aanwezig: complexe composities met veel afwisseling en tegenritmes, gelardeerd met veel bombast en vooral héél veel synthesizers. De verstokte symfonische rockliefhebber zal hiervan smullen, zeker ook omdat het een conceptalbum betreft, iets waar de meesters uit de seventies patent op hadden. Ook het fraaie artwork refereert aan dat tijdvak. 
Zoals de titel weinig verrassend verraadt is het een muzikaal epos geïnspireerd door het gelijknamige literaire meesterwerk van George Orwell.  Alle teksten zijn bijgevoegd zodat de complete Orwelliaanse voorzienigheid over de toekomst van de mens nauwgezet gevolgd kan worden. De teksten zijn echter geschreven en gezongen in het Italiaans. Voor mij persoonlijk één van de grootste bezwaren. Niet zozeer omdat ik de teksten niet kan verstaan maar vooral om de emotionele incongruentie die ik ervaar. Het gevoel dat wordt opgeroepen door de surrealistische, psychedelische en bij vlagen arcadische sferen van de symfonische rock botst volledig met de mediterrane impact en met het theatrale aspect dat zo eigen is aan de Italiaanse taal en cultuur.
Nog een ander bezwaar van dit epigonistische album: de composities ontberen elke vorm van originaliteit, evenals de vormgeving en uitvoering ervan! Tijdens het beluisteren komt er een scala aan referenties voorbij: Moody Blues, VDGGG, King Crimson, Pink Floyd, Genesis, Yes, ELP, Focus en Earth & Fire! Het is goed te horen de band voor een deel bestaat uit muzikanten die in progrock coverbands speelden. Uitstekende muzikanten, en een zanger met een geweldige stem, die niet in staat zijn om op originele wijze de som meer te laten zijn dan de delen. Conclusie is dan ook dat de knap gespeelde muziek tot de categorie 'muzikale kitsch' behoort. Men kan zich beter bezighouden met covers dan dat men de illusie wekt enige originaliteit tentoon te spreiden. Henk Vermeulen (04-2017)


Personnel:
Claudio Cassio - vocals
Danielle Fuligni - Hammond, minimoog, Mellotron, piano
Marco Pilloni - electric, contra and fretless bass 

Michele Ricciardi - drums, percussion 
Daniele Sopranzi: electric and acoustic guitar, pedal steel 

Discography:
L'occhio del teleschermo (2015)
1984: L’Ultimo Uomo D’Europa (2016)