Wat een week ... CD

MOON MOON MOON - Help! Help! (2017)

Het tweede album ...

... van de 5-mansband Moon Moon Moon, na 'I Want, I Want' uit 2014. Geestelijk vader is Mark Lohmann. Hij stuurt een melancholische mix aan van pop, rock, lo-fi, indie en folk. Met experimentele 'soundscapes' en 'loops' gelardeerd, als brug tussen de tracks of geïntegreerd in de composities. 
Het album vertelt wat er kan gebeuren als je volledig vertrouwt op de sterren, maan, vooruit God, ufo's en sprookjes. Welnu, 'the world is a stage'. Daar kunnen we iedere dag zien wat de gevolgen kunnen zijn maar dat is mijn interpretatie van het albumstatement. Dat vertrouwen kan natuurlijk ook een prima manier zijn om te ontsnappen aan de keiharde werkelijkheid.
Twaalf prima tracks, aanstekelijke composities, soms groot, soms klein uitgevoerd, om op weg te dromen ('Oh Wintertime!') en weer op te schrikken ('Disintegration Loop') met referenties aan Grandaddy en Eels. Lohmann's zang is 'laid back' en past goed bij de muziek, al gaat de lispelende zang mij op een gegeven moment wat vervelen. Mijn favoriet is het symfonische 'Goodbye Seabed', dat van de hand van Mike Oldfield zou kunnen zijn.
Resumerend: 'Help, Help!' is een knap in elkaar gezet werkstuk dat inhoudelijk geen zwakke plekken kent. Wederom een mooie uitgave van Tiny Room Records. Harry de Vries (wat een week 08)