ProgLog AFTERglow

Gong - Rejoice! I'm Dead! (2016)

Label: Madfish/Snapper
Bandsite: http://www.gongband.net/
Running Time: 59:40
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score: 
(out of 5 JoJo's)


Toen oprichter en inspirator Daevid Allen in maart 2015 een ander kosmisch adres kreeg leek het voortbestaan van Gong onmogelijk. Toen ook recent nog de 'whisper' van Gilly Smith uitdoofde was Gong definitief ter ziele. Niets is echter minder waar zoals dit nieuwe album 'Rejoice! I'm Dead', een uitspraak van Allen, in alle toonaarden aantoont. Gong is springlevend.
Daevid Allen heeft zijn erfenis nagelaten aan zanger en gitarist Kavus Torabi. Maar o.a. ook Ian East en Cheb Nettles maakten al deel uit van de bezetting waar Allen nog bij was. Zij hebben dus een goede leerschool gehad. Tel daarbij op niet onaanzienlijke gastrollen voor oudgedienden Steve Hillage (gitaar) en vooral Didier Malherbe (duduk, dat is een fluit), nog wat (gesproken) tekst van Allen en er zijn meer dan voldoende spacegenen aanwezig.
Mijn aanvankelijke scepsis ten aanzien van het in een mooie hoes gestoken en in vier 'sides' opgedeelde nieuwe werk was direct al weg bij opener 'The Thing That Should Be' waarin een sterk thema op z'n Gong's wordt uitgebouwd en er soms bij mij associaties met Soft Machine opdoemden. In 'Rejoice' is een gastrol weggelegd voor Hillage maar worden de heerlijke glissando's neergelegd door Fabio Golfetti, die dat gelukkig het hele album weldadig doet. 'Model Village' heeft een Gong-stempel maar rockt toch wat traditioneler c.q. met minder 'space' dan gebruikelijk. Wellicht de nieuwe toekomstige richting?
Na twee intermezzi via de ingetogen en mooie tracks 'Beatrix'en 'Visions' belanden we bij een van de twee koningsnummers 'The Unspeakable Stands Revealed' waarin alle ruimtelijke lijnen openstaan, de glissando's om de oren vliegen en de teksten vreemd maar daardoor intrigerend zijn. Kritiek kan zijn dat het wel iets korter had gekund en dat met name in de climax de produktie, die over de gehele linie prachtig is, zich verliest in te veel hoog. Kniesoor die daar op let bij zo'n goede compositie. Het tweede koningsnummer is 'Through Restless Seas I Come' dat aanstekelijk is, vooral door de mooie zanglijnen. En ook hier weer veel gliss. Afsluiter 'Insert Yr Own Prophecy' geeft wellicht rockend de toekomst van de band weer.
Gong 5.0, of zoiets, heeft een verrassend sterk album neergezet. Daevid Allen zou trots op ze zijn omdat de bandhistorie niet verloochend wordt en tegelijkertijd ook voorzichtig een lichte draai wordt gemaakt naar iets meer rock en iets minder space. Daarmee het garantiebewijs voor het voortbestaan afgevend. 'Rejoice! I'm Dead!' is zonder twijfel een kanshebber voor de eindlijst 2016! Harry de Vries (09-2016)

Personnel:
Ian East - sax, flute
Fabio Golfetti - guitar, vocal
Cheb Nettles - drums, vocal
Dave Sturt - vocal, bass
Kavus Torabi - vocal, guitar
Guests:
Steve Hillage - guitar
Didier Malherbe - duduk

Discography (selection):
Rejoice! I'm Dead' (2016)
I See You (2014)
2032 (2009)
Acid Motherhood (2004)
Zero to Infinity (2000)
Shapeshifter (1992)
Shamal (1976)
You (1974)
Angel’s Egg (1973)
Flying Teapot (1973)
Camembert Electrique (1971)
Continental Circus (1971)
Magick Brother (1970)